Verlies,

condoleren, sterkte wensen en medeleven

Iemand verliezen is nooit makkelijk. Geleidelijk aan wen je aan een leven zonder die persoon en komen er andere dingen die de leegte opvullen. Maar voor je daar bent heb je nog een lang rouwprocess te gaan.

Vrijdag 03-11-06 heb ik een crematie gehad van de oom van mijn vriendin. Tot mijn spijt heb ik hem niet heel goed leren kennen in de twee jaar dat we een relatie hebben. Ik wist al wel een tijdje dat het een interessante man was. Pas op de crematie hoorde ik uit de verhalen van de sprekers een beetje meer over het leven en karakter van deze man.

Het was een heftige dag met aan het eind een etentje. Dit vond ik wel een goede afsluiting. Anders heb je weleens een onafgesloten gevoel na een uitvaart. Ik heb veel uitvaarten meegemaakt maar nog nooit een uitvaart waar ik redelijk ver vanaf sta. Het gaf me een nieuwe kijk op dingen. Het is wel vreemd 200 handen schudden, gecondoleerd, sterkte en mijn medeleven te horen van vrij onbekende mensen.

Natuurlijk gaat mijn medeleven uit naar de tante die alleen over is en mijn 'schoonfamilie'. Het heeft altijd wel een impact, z'on uitvaart. Er worden een hoop mooie dingen gezegd door vrienden, kenissen en familie leden. Mijn oma zei eens tegen miojn moeder: 'Zeg het me dan nu maar'(mijn moeder beloofde mooie herinneringen op te halen bij haart uitvaart in een gesprek over mijn oma's uitvaart). Anders heb ik er niks aan!! Hah daar moesten we wel om lachen. Er zit zeker wel wat in....

Bij een uitvaart moet ik vaak denken aan mijn eigen uitvaart en neem me altijd voor een planning te maken voor je weet maar nooit. Helaas komt dit er nooit van. Opzich zou een top 5 favoriete nummers niet verkeerd zijn. Dan kunnen ze er iig rekening mee houden. Maar ja natuurlijk ga en wil ik absoluut nog niet dood.....